Savasana – potęga relaksu.

Jeżeli jest na jodze pozycja, na którą prawie wszyscy czekają, to jest to na pewno savasana. Ba, niektórzy nawet tylko dla niej pojawiają się na zajęciach. Nieliczne wyjątki stanowią Ci, którzy otwarcie się przyznają, że jej nie lubią. Ich stanowisko jednak również zmienia się z czasem. Kiedy nauczą się w końcu leżeć w bezruchu, powstrzymać ciało i umysł od bezustannych poruszeń – wtedy pojawia się miłość do savasany.
Bo nie sposób przecenić odprężenia i relaksu na wszystkich poziomach jakie daje nam prawidłowo wykonana savasana.
Pozycja trupa – nazywana tak z powodu podobieństwa do pozycji w jakiej naturalnie układa się martwe ciało. Jest łatwa tylko pozornie – w rzeczywistości jest jedną z najtrudniejszych pozycji.
Co nam daje savasana, czyli umiejętność relaksu?


Savasana najpierw wycisza ciało, poprzez całkowite usunięcie z niego napięć na poziomie skóry, mięśni, stawów i narządów wewnętrznych.

Uspokaja oddech, zmniejsza jego częstotliwość i ustala charakterystyczny rytm.


Następnie wyciszają się emocje i może zatrzymać się praca umysłu.


W głębokim relaksie w savasanie doświadczamy ciszy naszej jaźni, znika poczucie ego i doświadczamy poczucia wszechogarniającej szczęśliwości.

Sprowadza sen, łagodzi i regeneruje system nerwowy.

Usuwa zmęczenie spowodowane innymi asanami i przynosi spokój umysłu.

Koi i rozpuszcza napięcia nerwowe spowodowane przez stresy współczesnej cywilizacji.

Lagodzi bóle głowy, reguluje ciśnienie krwi. 

Dla wszystkich tych korzyści warto savasanę wykonywać codziennie, minimum 10-15 minut bez przerwy. Zawsze po asanach, a nie pomiędzy.
JAK WYKONAĆ PRAWIDŁOWO SAVASANĘ?
– Połóż się wygodnie na plecach,
– wydłuż dolne plecy, tak aby leżały na podłożu ( jeżeli odczuwasz napięcie w dolnych plecach – pod kolana podłóż zrolowany koc lub wałek do jogi),
– wydłuż tył szyi i ułóż głowę w lini z kręgosłupem
– ręce odłóż ok 45 * od tułowia, wnętrza dłoni odkręć do sufitu,
– ściągnij łopatki delikatnie do kręgosłupa, tak by położyły się płasko na podłożu, a barki delikatnie opadły w dół,
– gdy ciało przestanie się poruszać, skoncentruj się na oddechu i zacznij się relaksować
– po kolei relaksuj całe ciało od stóp aż do czubka głowy,
– kiedy ciało jest rozluźnione przejdź do relaksacji umysłu – postaraj się, by stał się nieporuszony.

Jeżeli wolisz, gdy ktoś prowadzi Cię przez proces relaksacji, możesz pobrać plik audio z nagraniem tutaj:

Po co komu w jodze te kostki, paski i cała reszta sprzętu?

Nie wiem, jak Ty, ale ja miałam o jodze wyobrażenie, że jest to dziedzina, w której żaden sprzęt nie jest potrzebny. Jakież było moje zdziwienie, kiedy trafiłam na pierwszą jogę wg. metody B.K.S. Iyengara. Te wszystkie koce, kostki, paski, odpowiednie i nieodpowiednie ułożenia przyprawiły mnie o niemały zawrót głowy i na początku wcale nie mogłam się w tym połapać. Szczerze mówiąc, nieco się buntowałam przeciwko temu wszystkiemu. Bo przecież ta joga miała być taka duchowa, a tu ktoś mnie wiąże paskiem, każe się kłaść na kanciastym, drewnianym klocku. Cóż się dziwić, że się buntowałam – miałam wtedy lat 19 – wiek jak najbardziej do buntu odpowiedni.
Kiedy jednak doszło do pierwszego skłonu w siadzie, doceniłam paski od razu. Moje nierozciągnięte tyły nóg kompletnie blokowały mnie w skłonie. Dzięki paskom mogłam w miarę poprawnie wykonać pozycję, ustawić odpowiednio miednicę i pochylić się choć trochę do przodu z prostymi plecami, bez robienia z nich „banana”. Okazało się, że jak podłożę dodatkowy koc, też może być łatwiej.

Tak powoli przychodzilo też zrozumienie po co to wszystko ten pan B.K.S. Iyengar wymyślił. A historia, którą na ten temat opowiedział jeden z moich pierwszych nauczycieli, rozjaśniła tę kwestię do końca. Otóż B.K.S. Iyengar sam w dzieciństwie był bardzo chorowity i zmagał się z wieloma ograniczeniami swego ciała. Jego droga do jogi była niezwykle trudna, pełna bólu i wyrzeczeń. Kiedy zaczął nauczać jogi, robił wszystko, by pomagać swoim uczniom osiągnąć zdrowie ciała i umysłu. Był pionierem w Indiach i zaczął osiągać coraz większą renomę. Kiedy został poproszony o nauczenie jogi pewnego brytyjskiego premiera, zauważył, że Europejczy mają zupełnie inne ciała niż Hindusi. Całe swoje życie siedzą przecież na krzesłach a nie na podłodze. Wykonywanie asan jogi tak, jak wykonują je Hindusi, kiedy ciała nie są jeszcze do tego gotowe, mogłoby takim adeptom zaszkodzić zamiast pomóc. Dlatego, by ustawiać prawidłowo swych uczniów w pozycjach zaczął stosować przeróżne pomoce typu: krzesła, kostki, paski, wałki, koce, drabinki. Może odbierają jodze nieco jej duchowego image ;-), ale zapewniają adeptom bezpieczeństwo praktyki i podążanie w kierunku zdrowia.
Dziś, po wielu latach praktyki i nauczania jogi uwielbiam i kocham pomoce. Choć, przez te wszystkie lata, niejednokrotnie zdażało mi się uciekać od tej nudnej czasami, statycznej pracy w przeróżne jogiczne flow vinyasy, które uwielbiam, to jednak moje ciało w pewnym momencie zawsze pokazuje mi, że muszę wrócić do korzeni, czyli do jogi wg. B.K.S. Iyengara.
I zawsze będę powtarzać, że jest to joga od której się powinno swoją praktykę zacząć!
Tu można się nauczyć prawidłowo i bezpiecznie wykonywać pozycje, a potem można sobie „w dynamicznych formach polatać”, jak kto lubi;-).

Namaste 🙂